Беренчедән, көн дә чәч юам, аннары беркайчан да чәчне ясалма үстергән булмады, дигән.Пычрак аяк киеме яратмый икән, нык яратмыйм, дигән.
“Салкынны яратам. Башыма һәм кулыма кимим. Хәтта кышкы аяк киемем дә юк. Бииик сирәк. Ныыык салкын булса гына.
Шау кайнар су белән юынам.
Баллы әйберләрне яратмыйм. Каһвәне дә шикәрсез эчәм.
Кычкырып сөйәшкәнне яратмыйм. Иң яраткан ризыгым – ит.
Бер тапкыр да шампан шәрабы йотып та сәхнәгә чыкканым юк.
Әби-бабайлар белән сөйләшеп утырырга яратам”.
Менә шулар. Киләчәктә ул үзенең начар якларын да язарга вәгъдә итә.